„Immanuel Kant“: Munur á milli breytinga

[[Mynd:Immanuel Kant (painted portrait).jpg|thumb|right|Immanuel Kant]]'''[[W:Immanuel Kant|Immanuel Kant]]''' (1724-1804) var þýskur heimspekingur.

 

{{Tilvitnun|[A]thöfn sem unnin er af skyldu sækir [[siðferði]]sgildi sitt ekki í það markmið sem á að ná með henni heldur er það að finna í lífsreglunni sem fylgt er þegar athöfn er ákveðin; siðferðisgildið veltur þess vegna ekki á árangri athafnarinnar heldur einungis á meginreglu viljans sem athöfnin ræðst af, án nokkurs tillits til þess sem mann langar að gera.|útskýring = Úr bókinni ''Grundlegung zur Metaphysik der Sitten'' (''Grundvöllur að frumspeki siðlegrar breytni'') (þýð. Guðm. Heiðars Frímannssonar).}}

{{Tilvitnun|[...] með tilliti til siðferðilegra lögmála er reynslan hins vegar (því miður!) móðir blekkingarinnar, og það er í hæsta máta ámælisvert að draga lögmálin um það, hvað ég á að gera, af því, hvað er gert, eða vilja binda þau við hið síðarnefnda.|útskýring = Úr ''Gagnrýni hreinnar skynsemi''}}

{{Tilvitnun|Upplýsing er lausn mannsins úr viðjum þess ósjálfræðis sem hann á sjálfur sök á. Ósjálfræði er vanhæfni mannsins til að nota eigið rökvit án handleiðslu annarra. Maðurinn á sjálfur sök á þessu ósjálfræði þegar orsökin er ekki skortur á hyggjuviti heldur vöntun á einurð og hugrekki til að nota hyggjuvit sitt án handleiðslu annarra. Einkunnarorð upplýsingarinnar eru því „Sapere aude!”, hafðu hugrekki til að nota þitt eigið hyggjuvit!|útskýring = Í greininni „Svar við spurningunni: Hvað er upplýsing?“ sem birtist í ''Berlinische Monatsschrift'' 1784.}}

 

{{Wikipedia}}